poniedziałek, 17 marca 2014

Co powoduje, że kot wymiotuje?


Widzieliście pewnie wymiotującego kota nie mającego większych problemów zdrowotnych. Wymioty mogą być spowodowane błahym powodem, jak na przykład kot spożywał swój posiłek zbyt szybko, lub może to być oznaką znacznie bardziej poważnego stanu, który wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. Zazwyczaj kot wymiotuje bo zjadł za szybko, lub coś nieprzyjemnego, albo zaczął bawić się zbyt szybko po kolacji. Wymioty mogą być również związane z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi i ogólnoustrojowych. 

Na jakie inne objawy powinienem zwrócić uwagę? 

Przyczyny wymiotów są tak zróżnicowane, że często mogą być trudne to zdiagnozowania, a więc ważne jest, aby wziąć pod uwagę różne okoliczności. 

Na co zwracać uwagę: 
• Częstotliwość wymiotów. Jeśli twój kot zwymiotował raz i potem je regularnie i oddaje normalny kał, to wymioty były najprawdopodobniej odosobnionym przypadkiem. 
• Biegunka 
• Odwodnienie 
• Osowiałość 
• Krew w wymiocinach 
• Utrata masy ciała 
• Zmiana apetytu i spożycia wody 

Kiedy jest czas, aby odwiedzić lekarza weterynarii? 

Proszę przyjść na wizytę do lekarza weterynarii, jeśli wystąpi którykolwiek z objawów wymienionych powyżej, lub jeśli wymioty utrzymują się. W zależności od wieku zwierzęcia, historii choroby, wyników badań, kondycji fizycznej Twojego kota i poszczególnych objawów, lekarz weterynarii może wykonać różne badania (badanie krwi, RTG, USG, badania kału) w celu postawienia diagnozy. 

Jakie są możliwości leczenia? 

Najczęstszym sposobem działania jest wstrzymanie jedzenia i wody od 12 do 24 godzin aż kot przestanie wymiotować. Następnie wprowadza się wodę a potem lekkostrawne pożywienie. Można potraktować go tak jak chore dziecko i dać kotu domowe jedzenie, takie jak gotowane ziemniaki, ryż lub ugotowanego kurczaka bez skóry. 

W pewnych sytuacjach Twój kot może wymagać leczenia płynami fizjologicznymi lub/i lekami przeciwwymiotnymi - leki te pomagają kontrolować wymioty. Musisz wówczas zobaczyć się z lekarzem weterynarii w celu ustalenia właściwego leczenia.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz